Wanneer een meisje besluit deel te nemen aan activiteiten waarvan ze niet 'verwacht' worden, gebeurt er iets magisch. Deze magie verlegt grenzen, vernietigt verwachtingen en trekt de aandacht - of het nu goed of slecht is, en dat is niet anders voor de skateboardwereld.
Deze unieke act is meer dan alleen een vrouw die een door mannen gedomineerd veld betreedt. Het is een gewaagde uitspraak om te laten zien dat vrouwen net zo capabel, veerkrachtig, gedurfd en zeker in staat zijn om te slagen als hun mannelijke tegenhangers.
Als een zelfbenoemde 'megatelefoon' voor vrouwen die furore maken in hun respectievelijke vakgebieden, vond ik dat het het beste zou zijn om een slechterik te tonen die alle vakjes op dit briefje aanvinkt. Het rollende gepiep van skateboardbanden op de oprit geeft haar aankomst aan. "Melanin On Wheels", merk ik op terwijl ik naar de deur loop om Maya te ontmoeten - een drievoudig wereldkampioen skateboarden op straat.
Ze heeft een groot, indrukwekkend figuur met prachtige haarlokken gevlochten in rijen perfect gelegde fulani-vlechten. Half blank, half Ghanees bevindt ze zich tussen verschillende culturen. Als haarliefhebber kan ik niet anders dan de grote donkere rij vlechten in het midden van haar hoofd opmerken met kleurrijke kralen aan de punt. "Ik wil altijd graag mijn gemengde identiteit vieren. Ik heb de lengte van mijn vader en het haar van mijn moeders kant". De vlechten op haar hoofd zijn een beschermende stijl die geschikt is voor haar doel en een slimme keuze voor haar drukke carrière. Functioneel en modieus moet ik bekennen en nu raakten we aan de praat over haarverzorging - mijn specialiteit. "Het is altijd een drukke dag en er zijn zoveel bewegende delen. Maar ik moet er nog steeds voor zorgen dat ik mijn haar zo goed mogelijk verzorg." ' zegt ze terwijl mijn ogen gefixeerd blijven op haar glanzende hoofdhuid en bomranden. Maya heeft mooie randen, waarvan ik vermoed dat ze het gevolg zijn van regelmatig en genereus gebruik van producten op basis van aloë of ricinusolie. "Het gezond houden van mijn haar is net zo belangrijk voor mij als skateboarden. Ik vind dit kapsel zowel stijlvol als handig. Het enige wat ik doe is teruggaan naar de salon voor routinematige trimbeurten."
Nu ik de bevestiging heb gekregen van haar geweldige haarspel, stuur ik het gesprek weg van mijn specialiteit terug naar die van haar: skateboarden. "Als ik op een skateboard stap, heb ik letterlijk het gevoel dat ik kan vliegen en kan gaan en staan waar ik wil", zegt ze, terwijl we door de straat slenteren met haar roze gecoate skateboard met Barbie-merk op sleeptouw. ' 'Toen ik opgroeide, moest ik verschillende keren verhuizen. Ik had niet echt vrienden en begreep niet hoe ik met andere meisjes van mijn leeftijd moest praten', voegt ze eraan toe.
Het isolement was verlammend en ze wist niet hoe ze zichzelf of haar emoties moest uiten. Gelukkig nam haar tante, die in San Francisco woonde, haar op en dit was cruciaal voor haar kennismaking met de wereld van skateboarden. "LA heeft een aantal van de beste plekken ter wereld om te skateboarden. Er waren jongens in mijn buurt die elke dag na school skateboarden en ik wilde zo graag hun vriend zijn. Ik had geen skateboard en wilde dat ook niet mezelf in verlegenheid brengen". Vijf oppasbaantjes, vijftien hondenwandelingen en drie optredens later had ze haar eerste skateboard: een roze esdoorn multiplexplaat, met glittersterren aan de ene kant en witte wielen aan de onderkant, wat haar toegangsbewijs zou worden voor toegang tot de coole wereld. jongensclub. Of dat dacht ze toch.
"Het eerste wat ze tegen me zeiden was: 'yo, dat board is waardeloos!'. Ze liet zich niet door de aanvankelijke afkeuring ervan weerhouden om op te geven, vooral niet na de weken van werk die ze had geïnvesteerd om haar gewaardeerde board te bemachtigen. Dus ze begon na schooltijd alleen te skaten in het skatepark. "Ik keek alleen maar naar de jongens om te zien waar en hoe ze hun voeten op het board plaatsten en begon ze letterlijk te kopiëren. Ze besteedden helemaal geen aandacht aan mij." Dit motiveerde haar nog meer om zichzelf te bewijzen en ze ging wekenlang door met kijken en leren hoe ze een aantal trucjes deden. "Ik herinner me dat het twee weken lang kijken en oefenen was, daarna deed ik dat mijn eerste achterkant tailslide".
Bij het skatepark vol graffiti laat ze mij dit trucje zien. Ze nadert een obstakel met haar rug erin. Vervolgens laat ze haar board vallen, draait haar schouders lichtjes op een manier waardoor haar skateboard 90° draait terwijl ze de staart van het board over het obstakel schuift. Een soepele manoeuvre die haar verwelkomde in de kudde, maar na verloop van tijd werd ze beter dan de jongens en al snel werd het een probleem. 'Ik dacht dat ze mijn vrienden waren, maar ze zagen mij als een concurrentie die ze niet hoefden te verslaan, maar die ze moesten ontmoedigen, ondermijnen en hopelijk wegjagen. Ze maakten opmerkingen als: "Oh, je bent een meisje, dus je zult nooit beter worden dan jongens."
Meerdere skateboardkampioenschappen later heeft ze bewezen dat ze ongelijk hadden en maakt ze nu de weg vrij voor meer meisjes die willen skateboarden. "Als vrouw in het skatepark worden er duizend en meer oordelen over je geveld voordat je je eerste stap op je board zet. Iedereen verwacht dat je slecht bent in skateboarden, maar dat geldt niet voor jongens die nieuw zijn. Wanneer Als een jongen begint met skateboarden, mag hij het proberen totdat hij het goed doet. Hij krijgt niet het gevoel dat hij niet in staat is of dat hij op het punt staat te mislukken.'
Het is altijd een genoegen om iemand als Maya te ontmoeten, een meisje dat gewoon skateboardt maar stilletjes de wereld verandert.
